In memoriam Gerard Ruijs...

Aan de drums: Jack van Lokven, op basgitaar: Antoon Hanegraaf, zang en gitaar: Gerard Ruijs, saxofoon: Henk van de Ven, keyboard: Frank van Lokven, zang en gitaar: Stef de Laat. En samen zijn wij: Black Sell uit Vinkel. Elk optreden hebben we zo afgesloten. De fanavonden in 't Zijl, de optredens in de omgeving. In totaal een stuk of 30 - 35.
Dit zal nooit meer hetzelfde klinken.

Eind jaren zestig richtte Gerard samen met een paar ander jongens een bandje op onder de naam The Black Devils. Wat later werd die naam veranderd in Beatgroep Sell. Repeteren werd gedaan in een oud kippenhok en later in een omgebouwde autobus. De nummers werden gerepeteerd met gebruik van een oude bandrecorder. Vele tienerclubs werden daarna bezocht. Nummers die Sell toen bracht worden nu nog gespeeld. Ongeveer 24 jaar later vroeg Gerard opnieuw een aantal mensen. “Heb jij zin om mee een bandje op te richten?”. “Het is bij mij altijd blijven kriebelen”, doelend op de optredens met Sell in de jaren zestig.

Op 7 januari 1993 was de eerste repetitie. Afgesproken werd dat we een keer of vijf per jaar zouden spelen.
Na een jaar repeteren hebben we onze eerste fanavond gehouden. Gerard sprak vrij nuchter: "Als er maar 100 mensen komen à vijf gulden entree, dan zijn we uit de kosten". Groot was de verbazing dat er meer dan 300 kwamen.
Ook groot was zijn verbazing toen we in de zaal kwamen en er voor en naast het podium torens met boxen stonden die in Ahoy niet zouden hebben misstaan.
"Moeten wij daarop spelen?" vroeg hij vol verbazing. "Als dat maar goed gaat"!
En het ging goed. Erg goed zelfs. En het bleef goed gaan.
Gerard en Black Sell werden wereldberoemd in heel Vinkel.

Gerard ontwikkelde zich tot een prima gitarist die vooral graag nummers van Hank Marvin and the Shadows speelde en daar zichtbaar van genoot. Ook zingen ging goed en vooral als hij de tweede stem zong, was hij een natuurtalent.
Voor zijn werk zat hij veel in de auto. Wij hebben altijd het idee gehad dat hij in die auto zijn tweede repetitieruimte had. Cd-tje op en meezingen maar.

We hebben heel wat hoogtepunten gehad. Zoals de eerste fanavond, het vijfjarig bestaan samen met Armand, de zesde fanavond met de Nederlandse Roy Orbinson en in de Nacht van Nuland samen met: Earth & Fire en Jerney Kaagman, waar we vroeger allemaal verliefd op waren.
Op Gerard zijn verlanglijstje stond eigenlijk ook nog Wally Tax van de Outsiders. Dit is er helaas nooit meer van gekomen. 18 Maart 2000 hebben we onze laatste fanavond gehouden. Op 2 Juli van dat jaar ons laatste optreden.

Muziekwinkels was ook een grote hobby van Gerard. Hij heeft een schrift aangelegd met daarin zowat alle muziekwinkels in Nederland. De Gouden Gids kan er jaloers op zijn. Ook muziekbeurzen konden steevast op zijn bezoek rekenen.
De winkeliers zagen hem vaak minder graag komen. Hij was een harde onderhandelaar. Hij wilde het liefst zo weinig mogelijk betalen.
Zoveel mogelijk voor de inruil terug was ook een optie. Sommige van hen dachten meteen als ze hem de winkel binnen zagen komen: “oh jee, weer niks te verdienen vandaag”.

Ooit heeft Gerard als grap het idee gelanceerd om een CD te maken. Toen dit vastere vormen aan ging nemen, ging hij op onderzoek uit. Alle studio’s waren veel te duur voor zo’n arme band. Er moest geld komen. Veel geld.
Er moesten sponsors gezocht worden. CD’s moesten in de voorverkoop.
Ook dit was Gerard op het lijf geschreven. Als hij bij een zakenrelatie weg ging had hij: of sponsorgeld gevangen of één of méér CD’s verkocht.
De opnamen van de CD en de Cd-uitreiking met Hans Kraaij junior waren ook weer momenten waar hij trots op was.
Voor onze tweede CD was helaas zijn tijd te kort.

Muziek optredens bezocht hij ook graag. Het liefst die waar bands optraden die Shadows nummers speelden.
Maar ook de Rolling Stones mochten zich op zijn bezoek verheugen. In Landgraaf stonden we er zelfs maar een metertje of acht vandaan. Dan straalde hij helemaal, zong alle nummers mee.

Had hij dan helemaal geen nadelen zul je zeggen? Jawel hoor.
Hij hoorde verdomd slecht. Op het podium moest het geluid altijd keihard, liefst met twee monitors. Met veel, heel veel galm erop. Eén bandlid heeft er zelfs oordoppen voor aangeschaft.

Wat je niet kan bevatten is dan dat je vriend niet meer mee doet. Repetitie’s klinken anders, zijn anders.
Het laatste jaar van zijn leven heeft hij helaas maar verdomd weinig repetities mee kunnen maken. We koesteren dan ook de repetitie van 28 mei 2001 , waar Gerard onverwacht toch nog bij kon zijn. Acht nummers heeft hij nog meegezongen. Als vanouds.
Ook tijdens het koffie drinken werd er weer gebuurt.
Of hij nooit was weggeweest.

Wat gaat er dan door je heen, als een vriend niet meer mee kan spelen.
Wat gaat er door je heen, als hij zijn meest geliefde instrument niet meer kan bespelen en bijna geen adem meer heeft om te zingen.
Gerard, we zullen je missen. We hebben altijd gezegd: we spelen met z’n zessen of we spelen niet. In onze harten zul je altijd mee blijven spelen.

Antoon, Henk, Jack, Frank, Stef.